Πάθος για εξουσία...

Ο Σαμαράς αποτελεί τον κλασσικός εκπρόσωπο του μαύρου παλαιοκομματισμού.

Θεωρούσε υποχρέωση της ιστορίας να τον αναδείξει πρωθυπουργό...

Κι απ' την αρχή της πολιτικής του καριέρας έψαχνε για ένα "όχημα" που θα τον οδηγούσε με ασφάλεια στον κυβερνητικό θώκο.

Αρχικά επένδυσε στο "βορειοηπειρωτικό". Η κατάρρευση όμως του αλβανικού καθεστώτος δεν του άφησε μεγάλα περιθώρια ν' "αρμέξει" από την "αγελάδα" του εθνικισμού.

Πρόλαβε όμως ως Υπουργός Εξωτερικών ν' ανοίξει διάπλατα τα σύνορά μας για να μπουν ελεύθερα οι "Βορειοηπειρώτες αδελφοί μας".

Αλλά πριν απ' αυτούς φρόντισαν να μπουν όλοι οι ισοβίτες των αλβανικών φυλακών...

Στη συνέχεια επένδυσε στο "μακεδονικό".

Έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη και επέτρεψε να γιγαντωθεί ένα εθνικό και διπλωματικό πρόβλημα στα βόρεια σύνορά μας που ακόμα το πληρώνουμε πανάκριβα...

Στον αγώνα του για την αρχηγία της Ν.Δ. ύψωσε τη σημαία εναντίον των "κομματικών τζακιών".

Αλλά στις τελευταίες εκλογές δεν υπήρξε εκλογική περιφέρεια που να μην κυριαρχούν οι γόνοι των μεγάλων "γαλάζιων βαρονιών"...

Όταν η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου έδινε μόνη στο εξωτερικό και στο εσωτερικό τον αγώνα του Πρώτου Μνημονίου, ο Σαμαράς έμοιαζε με καρχαρία που μύρισε αίμα.

Αδιαφόρησε για το εθνικό συμφέρον και ύψωσε τις "αντιμνημονιακές σημαίες" περιμένοντας να του στρώσουμε το κόκκινο χαλί της εξουσίας.

Βέβαια, το Φλεβάρη του 2012 αναγκάστηκε να κάνει τη μεγάλη "κολοτούμπα", να υπογράψει φαρδιά-πλατιά το Δεύτερο Μνημόνιο και να υιοθετήσει όλη τη μέχρι τότε επιχειρηματολογία του ΠΑΣΟΚ.

Σαμποτάρισε και τελικά πέτυχε τον τερματισμό του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου, ευελπιστώντας στη δική του αυτοδυναμία.

Πριν της εκλογές της 6ης Μαΐου εμφάνισε το γνωστό πλέον οφθαλμολογικό πρόβλημα.

Το απέκρυψε απ' το λαό κι αρνήθηκε να υποβληθεί στην αναγκαία θεραπεία φοβούμενος μην χάσει το τραίνο της εξουσίας.

Προτίμησε να μην λείψει απ' τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις κι ας έμενε η χώρα χωρίς εκπροσώπηση στις επόμενες κρίσιμες συναντήσεις κορυφής των χωρών της Ε.Ε.

Το προσωπικό και κομματικό συμφέρον πρώτα και πάνω απ' όλα!

Με την Ελλάδα και τους Έλληνες θ' ασχολούμαστε τώρα;